CONFITUURWIJK, verschenen 2019 bij Uitgeverij Van Oorschot, 240 pagina’s, 13 x 21 cm
Confituurwijk won de publieksprijs van de Confituur Boekhandelsprijs en haalde de shortlist van de Bronzen Uil.
Femke’s debuutroman is een schitterende, poëtische vertelling over een botsing van culturen in een Vlaamse achterstandswijk ; een ode aan de schoonheid van banale dingen. Confituurwijk toont dat mensen in staat zijn om zichzelf heruit te vinden, onder welke omstandigheden dan ook.
Vindevogel (1978) schrijft invoelend en tegelijk humoristisch, in een prachtig verzorgde stijl. Een zeer krachtig en opvallende debuut.
KORTE INHOUD
Marie verhuist na de dood van haar vader noodgedwongen naar een achterstandsbuurt; de gevreesde Confituuwijk. Haar nieuwe buurman, die in het dorp bekend staat als de Kroniek van de laatste kans, maakt het haar onmogelijk om te studeren voor een belangrijke auditie. Van een muzikale carrière is al snel geen sprake mee. Onthecht van alles wat ze kent, bevrijdt ze zich gaandeweg van alle verwachtingen en oefent ze zich in het nee zeggen Tussen haar en buurtbewoonster Sam ontwikkelt zich ondertussen een complexe liefde.
FRAGMENT
Onder mijn voeten ontrolde zich de Paardenbloemstaat. Er waren geen bochten of zijstraten. Alles was symmetrisch. Voortuinen van ros gras, perceeltjes botanisch verdriet, opgesmukt met onkruid, pisbloemen, geschilderde karrenwielen en ankers. In één tuintje was het gras onzichtbaar, zo dicht stonden de tuinkabouters er opeen. netjes in rijen, een terracottaleger met puntmutsen. Op het voetpas werd het slecht een paar dunnen boompjes gegund te leven. Behalve onkruid en kinderen groeide hier niets.
BAKSTEEN verscheen in 2021 bij Uitgeverij Van Oorschot
De vertaalrechten van Baksteen werden na een bieding gekocht door Steidl Verlag en de roman wordt momenteel vertaald naar het Duits.
Baksteen is een verpletterend boek over het opgroeien met een verslaafde ouder; Vindevogel toon, fijngevoeligheid en humor maken het menselijk en verteerbaar.
KORTE INHOUD
Een plotse erfenis in de vorm van twee grote zakken met stenen voert Iggy terug naar een jeugd vol fysiek geweld, de DDR en alcoholmisbruik. Na de aanvankelijke verbazing over de stenen komt Iggy erachter dat het geheel een muurschildering vormt. Bij het in elkaar puzzelen daarvan blijkt al snel dat er stenen mankeren. Samen met haar ex Luka begint Iggy een intense zoektocht naar de verdwenen stukken steen, en naar de waarheid. Die zoektocht leidt hen naar Berlijn. Daar leert Iggy haar inmiddels overleden vader beter begrijpen. Tegelijkertijd tracht Iggy de band tussen zichzelf en haar zus Pinkeltje te herstellen.
FRAGMENT
Tussen mij en de dag staan twee borsthoge zakken vol bouwafval in de portiek. Ik kijk om me heen, speur de straat af naar bouwfirma’s, lolbroeken of een candid camera, maar er springt nergens iemand tevoorschijn die ‘verrassing’ of ‘vergissing’ roept. Ik zet een stap achteruit, plots op mijn hoede. Dan merk ik het briefje op met mijn naam dat aan een van de zakken is geniet. De verbeelding jaagt me naar achter, veilig naar de eerste trede van de trap. In vetgedrukte letters staat daar boven mijn gedachte: Vrouw vindt bompakket bij de voordeur.
Het probleem is dat ik slecht van vertrouwen ben.
PERS OVER CONFITUURWIJK & BAKSTEEN
“In haar tweede roman rijgt Vindevogel het ene na het andere hartverscheurende beeld aaneen.”
— VPRO BOEKEN
“Vindevogel geeft haar verhaal lucht met speels proza en sterke metaforen. Haar metaforen roepen vaak krachtige beelden op. Bijvoorbeeld als ze de gasten op de begrafenis van Iggy’s vader beschrijft: ‘Onder hun mopshondogen een opeenstapeling van doorgezakte komma’s en gemiste kansen, en trillend, hevig trillend, alsof ze in een vorig leven chihuahua’s met angststoornissen waren geweest.’ Ja, dat is literatuur!”
— Volkskrant
“Vindevogel maakt van taal bijna iets gruwelijks. Hoe een verhaal zo pijnlijk, maar ook zo mooi en soms zelfs grappig kan zijn, het is bijna ongelofelijk.”
— Boekenkrant *****
“Vindevogel’s loepzuivere stijl en subtiele tragikomische portretten maken van Confituurwijk een van de literaire ontdekkingen van het jaar.”
— Nieuwsblad ****
“Een titel die in alle opzichten de lading dekt — als een auteur met een beeldrijke taal en een scherp observatievermogen.”
— Cutting Edge
“Vindevogel gebruikt originele beeldspraak en geeft dankzij haar formuleringen een humoristische laag mee aan het boek. ‘Het teveel aan botox had zich opgehoopt in haar brein. Haar even was plastic. Haar borsten silicone. Zelfs na haar dood zou ze niet vergaan.’ Soms zit in een enkele zin de pijn van een heel leven: ‘Mijn moeder gaf enkel affectie in de schemering, als het niet geregistreerd werd, wanneer ze dacht dat ik sliep.’ Die stijl geeft hoop voor de toekomst”
— Leeuwarder Courant, Dagblad van het Noorden ***
“Met soms akelig scherpe observaties én een grote beeldenrijkdom bevriest Vindevogel de taferelen op ons netvlies.”
— De Morgen
Vindevogel beschikt over een geheel eigen stijl, poëtisch, maar toch aards en altijd trefzeker. Ze weet het verdriet van Iggy en haar angst om zich ooit nog aan iemand over te geven, volkomen invoelbaar te maken”
— Noord-Hollands Dagblad
“Met haar beeldrijke taal weet Vindevogel extra precies de bittere realiteit te vangen. Ze gaat pikzwarte humor niet uit de weg’”
— Knack Focus ***
“Confituurwijk is een roman waar duidelijk hard aan gewerkt is. Het functioneel aanwenden van flash-backs, de treffende beelden die je her en der verspreid over de roman wil aanstippen (over een van de bewoners luidt het: ‘elke dag magerde hij meer uit zijn kleren’ of nog ‘tussen mij en de wereld spande een huid die te dun was om mijn miserie binnen en die van anderen buiten te houden’, de overtuigingskracht waarmee een gemeenschap-aan-de-zijlijn wordt verbeeld : het zijn troffen die van deze romand een sterk debuut maken”
— Joris Van Hulle, Mappalibri
“Femke Vindevogel blijft in Confituurwijk niet hangen in clichés over het harde leven in een Vlaamse achterstandswijk. Wat karikaturen lijken, worden gaandeweg mensen om van te houden”
— Katja de Bruin, VPRO BOEKEN
“Vanaf de eerste zin raak… vol panache, ontwapenend eerlijk en dat tikkeltje humor… Heerlijk boek!’
— Emanuelle Rollé, Standaard Boekhandel