Maart 2018, De gedichten ‘De ruzie’ en ‘De diagnose’ verschijnen in het online literair tijdschrift ‘Het gezeefde gedicht.’

De diagnose

Mijn lijf is een te wijd gebreide trui,
door de gaten vliegt alles
zonder kloppen of gêne binnen.
Elke regendruppel wordt een bui.

Mijn hielen stampen zich in de aarde
ik zink traag de wereld uit
Er is altijd nog een bodem
onder wat ik dacht dat de bodem was.

Ik herleid pijn
tot een snifje in een zakdoek.
Sommige mensen deugen enkel als compost.
Ik weet dat.

***

De ruzie

ik stap uit mijn kamerjas
de ochtend binnen
in de straat schuifelt verkeer
het asfalt glanst

een sinaasappel wordt
voor mijn voeten overreden
en ik besef dat ook
fruit slechte dagen kent

ruitenwissers zwiepen
als haastige metronomen
regen tegen fietsers

ik wou dat ogen ook ruitenwissers hadden
dat de tijd zich keerde,
en zie

sap stroomt weer de sinaasappel in
het fruit rolt in een boodschappentas
en draagt zich naar de winkel

de kamerjas omhelst mijn lijf
ik ga achterwaarts de trap op
lakens kruipen naar mijn borst

scheuren dichten zich
lijm wordt opnieuw sterk,
houdt ons bij elkaar